నాకు మళ్ళి ఈ బ్లాగ్ లో కధ రాయాల్సి వస్తుంది అనుకోలేదు, అది కూడా నా కధ,నా చివరి ప్రేమ కధ. ఒక సామేత ఉంటుంది,ప్రతి ముగింపు తరువాత ఒక కొత్త ప్రారంబం ఉంటుంది అని.
నేను ఎప్పుడూ నమ్మలేదు, కానీ అది నమ్మాలి అని నాకు కొంత కాలానికే అర్ధమయింది. తన గురించి మర్చిపోయి ఎప్పుడు ఒంటరిగా ఉండాలి అని నిర్ణయం తీసుకున్న నాకు
మళ్ళి ఒక కొత్త ఆశను ఒక అమ్మాయి మళ్ళి కలిపించింది. మొదట్లో తను నాకు పరిచయం ఐనప్పుడు భయం వేసింది, మొదటిసారి దెబ్బ తిన్నప్పుడే కోలుకోడానికి రెండు సంవత్సరాల పట్టింది.
మళ్ళి అలాజరిగితే మళ్ళి కోలుకోలేను అనిపించింది. అదే భయం తో తనతో లిమిట్స్ లో ఉంటూ వచ్చాను.
ఆరు నెలల్లోనే ఇద్దరం మంచి స్నేహితులమైయం. రెండు సంవత్సరాల పడిన శ్రమ అంతా మర్చిపోయా,మళ్ళి ఒక కొత్త జీవితంలోకి అడుగు పెట్టినట్టు అనిపించింది.కోపం,బాధ,అసహ్యం,
నిరుచ్చాసం ఇలాంటివి అంటే ఏంటో మర్చిప్పోయా.సినిమాల్లో చుపించినట్టు స్నేహమే ప్రేమ కి మొదటి మెట్టు అనే విషయం నేను ఎప్పుడు నమ్మేవాడిని కాదు,నా స్నేహితులతో ఎప్పుడు వాదించే
వాడిని,స్నేహం ప్రేమగా ఎలా మారుతుంది అని,కానీ అది నా విషయం లో నిజమైంది అనిపించింది.
కానీ తరువాత అర్ధమైంది నేను స్నేహాన్ని తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నాను అని.ఒకరోజు తనతో చాట్ చేస్తునప్పుడు తనకి చెప్పాను తను అంటే నాకు ఇష్టం అని కానీ తను నన్ను ఎప్పుడు స్నేహితడు గానే బావించింది అని
చెపింది,తను అల చెప్పగానే ఎందుకో తెలియదు నా చెంపలపై ఏదో జారుతున్నాట్టు అనిపించింది,తడిమి చూస్తే తడి గా అనిపించింది,నాకు చాల వింతగా అనిపించింది,ఎందుకంటే ఆ తడి నా చేతికి
తగిలి చాల సంవత్సరాలైంది. ఒక్కసారిగా తల మిద ఏదో మోయలేని బరువు పెట్టినట్టు అనిపించింది.ప్రపంచం మొత్తం కొత్తగా అనిపించింది.
తను పరిచయం ఐయే కంటే ముందు వరకు నా రోజువారీ జీవితం ఒకేలా ఉండేది.రోజు లో 8 నుండి 10 గంటల వరకు కష్టపడే వాడిని.ఎప్పుడు ఏదో కోల్పోయిన వాడిలా,నవ్వే తెలియని మనిషిలా
ఉండేవాడిని.తను పరిచయమైనా తరువాత అంతా మారి పొయింది.రోజు ఓ కొత్త అనుబవం,ఏదో తెలియని సంతోషం కానీ ఒక్కసారిగా అంతా ముక్కలైపోయినట్టు అనిపించింది.సెల్ ఫోన్ లో
ఏం టైప్ చేస్తున్నానో కనిపించలేదు,కళ్ళు నీటితో నిండిపోయాయి,కన్నీటి బొట్లు ఒకదాని వెంట ఒకటి సెల్ ఫోన్ పై పడ్డాయి. నాకు గుర్తున్నంత వరకు అదే మొదటిసారి ఒక వ్యక్తి కోసం కన్నీరు కార్చడం.
తానికి చెప్పేకంటే ముందే నిర్ణయం తీసుకున్న తను ఒప్పుకున్నా లేకున్నా ఇదే ఆకరిసారి అని, అవును అదే ఆకరిసారైంది కూడా. నాకు నా పాత జీవితమే బాగున్నాటు అనిపించింది,ఎందుకంటే
ఆ జీవితం లో నాకు నేనే ఉండేవాడిని,ఎపుడు నాకు నచ్చింది చేసేవాడిని,ఒక యంత్రం లా పని చేసేవాడిని, ఆ జీవితంలోకి వెళ్ళడానికి వేసే మొదటి అడుగే ఈ కధ రాయడం.
నాకు న్నేను అనుకున్న నేను ప్రేమించడానికి పనికి రాను అలాగే ప్రేమించడం రాదు అని.మొదటిసారి తొందర పడ్డాను,రెండోసారి స్నేహాన్ని తప్పుగా అర్ధంచేసుకున్నను.
చిన్నప్పటి నుండి చాల సార్లు చాల విషయాలలో ఓడిపోయాను కానీ ఎప్పుడూ ఒకే విషయం లో రెండు సార్లు ఓడిపోలేదు,మొదటిసారి ఓడిపోయాను.ఇక ఓడిపోకుడదు,ఓడిపోకుడదు అంటే మళ్ళి
ప్రయత్నం చెయ్యకూడదు.మొదటిసారి ఓడిపోయినప్పుడు అనుకున్నాను ఒంటరిగా ఉండాలి అని,ఇప్పుడు అదే అనుకుంటున్నాను కానీ ఈసారి కచ్చితంగా ఆకరిసారి అవుతుంది.
ప్రతి కధ ముగింపు తరువాత ఒక కొత్త కధ మొదలు అవుతుంది,నా ప్రేమ కధకి ప్రారంబం లేని ముగింపు ఇది. మళ్ళి నా పాత జీవితంలోకి వెళ్తూ మీ............
నేను ఎప్పుడూ నమ్మలేదు, కానీ అది నమ్మాలి అని నాకు కొంత కాలానికే అర్ధమయింది. తన గురించి మర్చిపోయి ఎప్పుడు ఒంటరిగా ఉండాలి అని నిర్ణయం తీసుకున్న నాకు
మళ్ళి ఒక కొత్త ఆశను ఒక అమ్మాయి మళ్ళి కలిపించింది. మొదట్లో తను నాకు పరిచయం ఐనప్పుడు భయం వేసింది, మొదటిసారి దెబ్బ తిన్నప్పుడే కోలుకోడానికి రెండు సంవత్సరాల పట్టింది.
మళ్ళి అలాజరిగితే మళ్ళి కోలుకోలేను అనిపించింది. అదే భయం తో తనతో లిమిట్స్ లో ఉంటూ వచ్చాను.
ఆరు నెలల్లోనే ఇద్దరం మంచి స్నేహితులమైయం. రెండు సంవత్సరాల పడిన శ్రమ అంతా మర్చిపోయా,మళ్ళి ఒక కొత్త జీవితంలోకి అడుగు పెట్టినట్టు అనిపించింది.కోపం,బాధ,అసహ్యం,
నిరుచ్చాసం ఇలాంటివి అంటే ఏంటో మర్చిప్పోయా.సినిమాల్లో చుపించినట్టు స్నేహమే ప్రేమ కి మొదటి మెట్టు అనే విషయం నేను ఎప్పుడు నమ్మేవాడిని కాదు,నా స్నేహితులతో ఎప్పుడు వాదించే
వాడిని,స్నేహం ప్రేమగా ఎలా మారుతుంది అని,కానీ అది నా విషయం లో నిజమైంది అనిపించింది.
కానీ తరువాత అర్ధమైంది నేను స్నేహాన్ని తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నాను అని.ఒకరోజు తనతో చాట్ చేస్తునప్పుడు తనకి చెప్పాను తను అంటే నాకు ఇష్టం అని కానీ తను నన్ను ఎప్పుడు స్నేహితడు గానే బావించింది అని
చెపింది,తను అల చెప్పగానే ఎందుకో తెలియదు నా చెంపలపై ఏదో జారుతున్నాట్టు అనిపించింది,తడిమి చూస్తే తడి గా అనిపించింది,నాకు చాల వింతగా అనిపించింది,ఎందుకంటే ఆ తడి నా చేతికి
తగిలి చాల సంవత్సరాలైంది. ఒక్కసారిగా తల మిద ఏదో మోయలేని బరువు పెట్టినట్టు అనిపించింది.ప్రపంచం మొత్తం కొత్తగా అనిపించింది.
తను పరిచయం ఐయే కంటే ముందు వరకు నా రోజువారీ జీవితం ఒకేలా ఉండేది.రోజు లో 8 నుండి 10 గంటల వరకు కష్టపడే వాడిని.ఎప్పుడు ఏదో కోల్పోయిన వాడిలా,నవ్వే తెలియని మనిషిలా
ఉండేవాడిని.తను పరిచయమైనా తరువాత అంతా మారి పొయింది.రోజు ఓ కొత్త అనుబవం,ఏదో తెలియని సంతోషం కానీ ఒక్కసారిగా అంతా ముక్కలైపోయినట్టు అనిపించింది.సెల్ ఫోన్ లో
ఏం టైప్ చేస్తున్నానో కనిపించలేదు,కళ్ళు నీటితో నిండిపోయాయి,కన్నీటి బొట్లు ఒకదాని వెంట ఒకటి సెల్ ఫోన్ పై పడ్డాయి. నాకు గుర్తున్నంత వరకు అదే మొదటిసారి ఒక వ్యక్తి కోసం కన్నీరు కార్చడం.
తానికి చెప్పేకంటే ముందే నిర్ణయం తీసుకున్న తను ఒప్పుకున్నా లేకున్నా ఇదే ఆకరిసారి అని, అవును అదే ఆకరిసారైంది కూడా. నాకు నా పాత జీవితమే బాగున్నాటు అనిపించింది,ఎందుకంటే
ఆ జీవితం లో నాకు నేనే ఉండేవాడిని,ఎపుడు నాకు నచ్చింది చేసేవాడిని,ఒక యంత్రం లా పని చేసేవాడిని, ఆ జీవితంలోకి వెళ్ళడానికి వేసే మొదటి అడుగే ఈ కధ రాయడం.
నాకు న్నేను అనుకున్న నేను ప్రేమించడానికి పనికి రాను అలాగే ప్రేమించడం రాదు అని.మొదటిసారి తొందర పడ్డాను,రెండోసారి స్నేహాన్ని తప్పుగా అర్ధంచేసుకున్నను.
చిన్నప్పటి నుండి చాల సార్లు చాల విషయాలలో ఓడిపోయాను కానీ ఎప్పుడూ ఒకే విషయం లో రెండు సార్లు ఓడిపోలేదు,మొదటిసారి ఓడిపోయాను.ఇక ఓడిపోకుడదు,ఓడిపోకుడదు అంటే మళ్ళి
ప్రయత్నం చెయ్యకూడదు.మొదటిసారి ఓడిపోయినప్పుడు అనుకున్నాను ఒంటరిగా ఉండాలి అని,ఇప్పుడు అదే అనుకుంటున్నాను కానీ ఈసారి కచ్చితంగా ఆకరిసారి అవుతుంది.
ప్రతి కధ ముగింపు తరువాత ఒక కొత్త కధ మొదలు అవుతుంది,నా ప్రేమ కధకి ప్రారంబం లేని ముగింపు ఇది. మళ్ళి నా పాత జీవితంలోకి వెళ్తూ మీ............
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి